HISTORIA – XX wiek

Historia dzisiejszego PTS „WALTER” sięga roku 1945, w którym rozpoczęły działalność Milicyjny Klub Sportowy i Wojskowy Klub Sportowy „Szturmowiec”. Z połączenia tych klubów w marcu 1946 roku powstał Klub Sportowy„Gwardia”. W czasie swego istnienia klub kilkakrotnie zmieniał swoją nazwę:1948 – Zrzeszenie Sportowe „Gwardia”, 1957 – Klub Sportowy „WALTER”,1991 - Policyjny Klub Sportowy „Rzeszów”, 1993 - Policyjne Towarzystwo Sportowe „WALTER”. Od początku swego istnienia klub jest członkiem Federacji Klubów Sportowych „Gwardia” zrzeszającej kluby działające pod patronatem Policji.

Na przestrzeni lat w klubie działały następujące sekcje: piłka nożna (1945-78), strzelectwo (1948-do dnia dzisiejszego), boks (1945-60), KKF (1948-do dnia dzisiejszego), sport motorowy (1948-56), szermierka (1948-1951), lekkoatletyka (1950-56), hokej na lodzie (1953-56), tenis stołowy (1953-56), judo (1964-do dnia dzisiejszego), narciarstwo klasyczne (1966-71), podnoszenie ciężarów (1966-69), siatkówka kobiet (1973-85).

W latach 1957-78 klub dzierżawił od wojska stadion przy ul.Langiewicza, na którym piłkarze Waltera wywalczyli awans do II ligi (1958). W 1972 roku zakończono remont hali sportowej przy ul.Langiewicza (użytkowanej przez klub od 1965 roku) powstałej z przebudowy kina „Świt”, dawnej ujeżdżalni pułku kawalerii.

Lata 1964-1967 - zdjęcia

Judo pojawiło się w Rzeszowie już w latach pięćdziesiątych (1956 - instruktor Tadeusz Brychczy) jako element szkolenia z zakresu samoobrony funkcjonariuszy milicji i właśnie z ich inicjatywy zawiązano w dn. 15.12.1964 roku sekcję judo sportowego przy KS WALTER. Zajęcia odbywały się w obiektach milicji i obejmowały tylko pracowników MO. Głównym organizatorem, pierwszym szkoleniowcem i sędzią był Władysław Kwiecień, któremu pomagał Michał Nycz. W styczniu 1965 r zgłoszono do Polskiego Związku Judo pierwszych siedmiu zawodników: Stefan Kotarba, Tadeusz Rzegocki, Józef Wasilewski, Władysław Kwiecień, Mieczysław Kołodziej, Andrzej Kud i Adam Chorzępa.

Jesienią 1965 roku ogłoszono otwarty nabór młodzieży do nowopowstałej sekcji, która borykała się z typowymi dla pionierskiego okresu problemami tj brakiem trenerów oraz sprzętu (mata, judogi). Zapał i entuzjazm działaczy i szkoleniowców oraz duża liczba chętnych do podjęcia treningów znalazły uznanie zarówno we władzach klubowych jak i miejskich. Treningi odbywały się początkowo w sali Technikum Samochodowego przy ul.Hoffmanowej (obecnie ZELMER), później w salce przy ul.Rejtana (dzisiaj LIVE CLUB ), wreszcie na scenie hali przy ul.Jagiellońskiej, a w czasie jej remontu w latach 1970-72 w sali WOSTiW przy ul.Pułaskiego.

W dn. 29 i 30.05.1966 r zorganizowano w Rzeszowie pierwszy oficjalny turniej judo, Drużynowy Turniej z okazji XX lecia KS WALTER, w którym zwyciężyło Dynamo Lwów, przed Wisłą Kraków, Gwardią Katowice, Gwardią Opole i Walterem Rzeszów. Barw Waltera bronili: Marian Baran, Edward Nalepa, Andrzej Kuc i Władysław Kwiecień. W 1967 roku szkolenia młodzieży podjęli się zawodnicy sekcji Zdzisław Miśków i Ryszard Szalony, na konsultacje przyjeżdżali również trenerzy z innych ośrodków (głównie z Krakowa). W tym samym roku rzeszowianie zadebiutowali na imprezie mistrzowskiej. Do Gdańska na Mistrzostwa Polski Federacji Gwardia (2-4.06.1967) wyjechali Ryszard Szalony i Roman Kwieciński.

(pierwsze lata sekcji wspomina Zdzisław Miśków)

Lata 1968-1978 - zdjęcia

W roku 1968 trenerem koordynatorem został absolwent AWF w Warszawie Jacek Jaworski (zajęcia prowadzili również Zdzisław Miśków i Krzysztof Jaworski). Rok później rzeszowscy judocy wywalczyli pierwsze medale Mistrzostw Polski Juniorów: w Krakowie V-ce Mistrzem Polski w wadze lekkiej został Wacław Trzyna, brązowe medale wywalczyli Stanisław Sobczak w wadze średniej i Marek Strauss w wadze ciężkiej, a drużyna w składzie:Waldemar Jodko, Stanisław Radek, Ryszard Świerk, Wacław Trzyna, Zbigniew Rzepka, Marek Strauss zdobyła srebrny medal Drużynowych MP. W roku 1970 tytuł Mistrza Polski Juniorów zdobył Waldemar Jodko w kat. koguciej, a V-ce Mistrza Juniorów Marek Strauss w kat. ciężkiej (Koszalin). Rok później (1971) Waldemar Jodko powtórzył swój sukces na MP w Częstochowie wygrywając w finale kat. piórkowej z młodszym bratem Markiem, Młodzieżowym V-ce Mistrzem Polski został Zbigniew Rzepka, a brązowym medalistą Waldemar Borowiecki (Koszalin). W 1972 r w Opolu Mistrzem Polski Juniorów w kat. lekkiej został Marek Jodko, w Szczecinie Młodzieżowym Mistrzem Polski został Stanisław Radek (kontynuował karierę w AZS Warszawa – 3 m. na MP Seniorów w 1973r), a brązowy medal Młodzieżowych MP zdobył Ryszard Świerk. Kolejny medal Mistrzostw Polski Młodzieży zdobył w roku 1974 Marek Jodko (Opole – 3 m. w kat. lekkiej).

Rok 1972 zapisał się największym sukcesem w historii sekcji: MAREK JODKO został brązowym medalistą Mistrzostw Europy Juniorów ( kat. lekka) rozegranych w Leningradzie.

Reprezentantami Polski na Mistrzostwach Europy Juniorów byli również Waldemar Jodko (Neapol w 1971 i Ostenda w 1973 – 5. miejsce) oraz Ryszard Świerk (Leningrad w 1972 i Ostenda w 1973 – 5. miejsce). Bliski startu w ME Juniorów był w 1976 roku Wiesław Furmaga, niestety kontuzja w czasie jednego z ostatnich turniejów kontrolnych pozbawiła go tej szansy.

W 1968 Jacek Jaworski został V-ce Mistrzem Polski Seniorów w kat. open oraz brązowym medalistą w kat 80 kg (Wołomin), rok później był trzeci w kat. open na MP w Szczecinie.

W 1969 roku drużyna Waltera wywalczyła 6. miejsce w DMP Seniorów (Gdynia) – punkty w Gdyni zdobywali Jacek Jaworski, Zdzisław Miśków (m.innymi zwycięstwo z Czesławem Kurem), Krzysztof Jaworski oraz Ryszard Szalony.

W 1970 brązowy medal MP Seniorów zdobył we Wrocławiu Marek Strauss (+93 kg) – awans do MP z okręgu krakowskiego wywalczyli również Ryszard Szalony, Stanisław Sobczak i Zdzisław Miśków. Kolejny medal na Mistrzostwach Polski Seniorów wywalczył w 1973r (Wrocław) Marek Jodko zajmując trzecie miejsce w wadze lekkiej, na 5. miejscach uplasowali się Zbigniew Rzepka i Ryszard Świerk. Był to niestety ostatni jak do tej pory medal Waltera w kat. seniorów, blisko podium byli w 1980 roku w Bytomiu Zbigniew Motrycz i Zbigniew Leś, którzy w kat. 60 kg zajęli 5. miejsca.

Czołowymi zawodnikami przełomu lat 60. i 70. byli ponadto: Janusz Jodko, Stanisław Cynarski, Andrzej Wierzbicki, Władysław Surówka ( jako zawodnik Floty Gdynia był 3. na MP Seniorów w 1974 r) , Edward Bocheński, Jan Grabowski, Ryszard Grębowski, Wacław Mucha, Sławomir Dereń, Tadeusz Skuriat, Stanisław Kindel.

W 1971 roku z inicjatywy Jacka Jaworskiego nawiązano trwającą ponad 10 lat współpracę ze Szkołą Podstawową nr 6 w Rzeszowie (Dyrektor - Stanisława Mędzela, nauczyciel wf - Jan Franecki) gdzie powołano do życia klasy sportowe o profilu judo. Większość zawodników sekcji judo w tym okresie to właśnie uczniowie klas sportowych SP nr 6. Do szkolenia młodzieży włączyli się wychowankowie klubu: Ryszard Szymański, Ryszard Świerk, Zbigniew Rzepka, Jan Grabowski.

W 1974 roku Marek Jodko po raz czwarty z rzędu zameldował się na podium Mistrzostw Polski zdobywając brązowy medal Młodzieżowych MP w Opolu. Medale MP Młodzików w 1974 r w Warszawie zdobyli: Wiesław Furmaga (2 m.), Jacek Kruczek (2 m.),Mariusz Makara (3 m.) i Andrzej Kalandyk (3 m.), w 1975 w Kielcach Tomasz Bobala (2 m.), a w 1976 w Poznaniu Leszek Lech (3 m.).

Kolejny tytuł Mistrza Polski Juniorów zdobył wychowanek pierwszej klasy sportowej Witold Chruściel (Łódź - 1976). Na tych samych mistrzostwach srebrny medal wywalczył Wiesław Furmaga , przegrywając finał z Januszem Pawłowskim (późniejszym dwukrotnym medalistą olimpijskim), a brązowy medal zdobył Tomasz Bobala. Witold Chruściel z powodzeniem kontynuował karierę sportową w barwach Wisły Kraków (m. innymi 3 miejsce w MP Seniorów w 1979 i 1985 r oraz 2 m. w MP Seniorów w 1984 r). W 1978 roku Wiesław Furmaga ponownie został V-ce Mistrzem Polski Juniorów (Wrocław) ulegając w finale J. Pawłowskiemu.

W latach siedemdziesiątych tradycyjne kontakty z Dynamo Lwów (ZSRR) poszerzono o Soimi Sibiu (Rumunia) i SC Lipsk (NRD).

W 1977 roku drużyna Waltera awansowała do II ligi zajmując 3 miejsce na turnieju eliminacyjnym w Radomiu . Walter występował w rozgrywkach II ligowych w sezonie 1978 (5 miejsce) i 1979 (8 miejsce). Po 1979 roku zrezygnowano w Polsce z prowadzenia drużynowych rozgrywek ligowych.

Awans do II ligi wywalczyli: Ryszard Grębowski, Edward Bocheński, Ryszard Świerk, Zbigniew Rzepka, Zdzisław Miśków, Lech Stępak, Henryk Majgier, Zbigniew Motrycz, Witold Chruściel, Wiesław Furmaga, Jacek Kruczek, Krzysztof Grzybowski i Zbigniew Wiatrowski.

W meczach II ligi w sezonie 1978 barw Waltera bronili: Jacek Jaworski, Zdzisław Miśków, Edward Bocheński, Ryszard Świerk, Zbigniew Rzepka, Jan Szoma, Lech Stępak, Zdzisław Bąk, Robert Wcisło, Zbigniew Motrycz, Wiesław Furmaga, Janusz Witek, Witold Chruściel, Jacek Kruczek, Stanisław Michno, Zbigniew Wiatrowski, Krzysztof Grzybowski.

W roku 1978 pracę w Rzeszowie zakończył Jacek Jaworski, a jego obowiązki przejął Zbigniew Rzepka (wychowanek klubu, absolwent AWF Warszawa), któremu pomagali Zdzisław Miśków, Ryszard Świerk i Jan Grabowski.

Lata 1979 -88 - zdjęcia

Sezon 1979 zakończył drużynowe rozgrywki ligowe w Polsce, a w zespole Waltera walczyli: Zbigniew Leś, Zbigniew Motrycz, Andrzej Bocheński, Edward Bocheński, Tomasz Bobala, Ryszard Świerk, Jacek Kruczek, Zbigniew Rzepka, Leszek Lech, Jan Szoma, Lesław Wesół, Witold Rączy, Andrzej Preisner, Janusz Witek, Kazimierz Łempicki, Jan Świder, Zbigniew Wiatrowski, Sergiusz Stachurski

Konto Waltera wzbogaciło się o kolejny tytuł Mistrza Polski Juniorów, który wywalczył Waldemar Chmurowicz (Bydgoszcz, 1979). Wyróżniającymi się zawodnikami przełomu lat 70. i 80. byli ponadto: Jacek Sieńko, Krzysztof Staszewski, Piotr Droździk, Zbigniew Wójcik, Jerzy Wójcik, Jacek Kawa, Ireneusz Żyziński, Jarosław Stachura, Witold Grzywacz, Tadeusz Łyszczarz, Mariusz Rzeźnik, Wiesław Bodzoń, Grzegorz i Paweł Uchman, Krzysztof Lech, Andrzej Pietrucha, Piotr Moskwa

Od 1982 roku szkoleniem najmłodszych grup zajęli się Zbigniew Motrycz i Jacek Kruczek, a od 1984 Andrzej Bocheński i Waldemar Chmurowicz (absolwenci warszawskiej AWF).

Kolejne sukcesy podopiecznych Zbigniewa Rzepki na Mistrzostwach Polski Juniorów to 3. miejsce Dariusza Bąka (Opole, 1983), 3 m. Grzegorza Grabowskiego (Poznań, 1984) i 2. Roberta Dziubkiewicza (Wrocław, 1985). W 1986 Robert Dziubkiewicz zostaje Mistrzem Polski Juniorów na turnieju w Opolu. Czołowymi zawodnikami sekcji w latach 80. byli także: Dariusz Winiarski, Adam Bober, Artur Szymczak, Maciej Nawrocki, Andrzej Górski, Bogdan Kiełbasa, Sławomir Zandecki, Mariusz Baran, Piotr Majcher, Paweł Pawliczak, Jacek Nawrocki, Piotr Chorzępa, Ryszard Soboń, Piotr Jagodziński, Marek Sieńko.

W roku 1988 klub opuścił Zbigniew Rzepka, rok później Andrzej Bocheński, a szkolenie prowadzili Waldemar Chmurowicz i Zbigniew Motrycz.

Lata 1989-2000 - zdjęcia

Początek ostatniej dekady minionego wieku to zapowiedź serii sukcesów kolejnego multimedalisty naszej sekcji Mariusza Dziury. Wychowanek Andrzeja Bocheńskiego, a po jego wyjeździe z Polski Waldemara Chmurowicza i Zbigniewa Motrycza rozpoczął starty na arenie ogólnopolskiej od srebrnego medalu Mistrzostw Polski Młodzików zdobytego w 1991 roku w Koszalinie. Rok później również w Koszalinie jest wśród młodzików trzeci, brązowy medal na tych samych Mistrzostwach zdobywa również Bartłomiej Grendys. W 1995 roku Mariusz Dziura zostaje w Koszalinie Mistrzem Polski Juniorów, a w Bydgoszczy brązowym medalistą Młodzieżowych Mistrzostw Polski .

Kolejny tytuł tym razem Młodzieżowego Mistrza Polski zdobywa w 1998 roku (Wrocław) już jako reprezentant Wisły Kraków. Przez następne 4 lata udanie startuje w barwach Wisły będąc czołowym zawodnikiem kat.81 kg, zdominowanej przez Roberta Krawczyka z Czarnych Bytom.

Oprócz Dziury i Grendysa medalowe sukcesy odnosili również Marcin Paśko (3. miejsce w Mistrzostwach Polski Młodzików we Wrocławiu, w 1993 roku) oraz Paweł Pawliczak (2. miejsce w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski w Poznaniu, w 1994 roku). Do wyróżniających się zawodników tego okresu należeli ponadto: Tomasz Ciępa, Mariusz Kubicz, Grzegorz Szpila, Ryszard Dziura, Paweł Kwiatek, Sylwester Kazior, Krzysztof Sierzputowski, Łukasz Dziągwa.

W 1996 roku trenerem zostaje kolejny wychowanek klubu oraz absolwent warszawskiej AWF Piotr Majcher.

W ostatnich latach XX wieku pierwsze sukcesy zaczęły odnosić dziewczęta (pierwszą kobietą, która rozpoczęła treningi w naszej sekcji była Anna Gromada w 1965 roku). Do finałów Mistrzostw Polski Młodziczek kwalifikują się Karolina Sławińska i Joanna Woźniak (Wrocław - 1998), Izabela Tomaszek (Koszalin - 1999), Joanna Ziemba, Anna Kruczek, Diana Bańkowska, Anna Szubert, Ewa Koncewicz (Słupsk - 2000 r). W 1999 roku Karolina Sławińska walczy w finałach Mistrzostw Polski Juniorek Mł.(OOM) w Świdniku, jest także blisko podium (5. miejsce) w Ogólnopolskim Turnieju Klasyfikacyjnym we Wrocławiu.

Czołowymi zawodnikami tego okresu byli: Bartosz Chmurowicz, Tomasz Szczepański, Krzysztof Bocheński, Krzysztof Kołton, Jakub Lassota, Dariusz Sobkowicz, Mateusz Barański, Grzegorz Bryndza, Dariusz Motowidło, Paweł Miłto, Dawid Gunia, Grzegorz Lis.

W ciągu pierwszych 36 lat (1964 – 2000) działalności sekcji szkoleniem ok. 1500 zawodników zajmowało się 14 trenerów i instruktorów.

Judocy PTS WALTER zdobyli w tym okresie 1 medal (brązowy) Mistrzostw Europy Juniorów oraz 37 medali Mistrzostw Polski wszystkich kat. wiekowych (9 złotych, 12 srebrnych i 16 brązowych).